Damir Savić je rođen 25.11.1970. godine u Sremskoj Mitrovici. Prva likovna iskustva sticao je u ateljeu Dragana Martinovića, a potom na Fakultetu likovnih umetnosti (1990.—1995. god) u klasi profesora Živojina Turinskog.
Po svojoj poetici pripada jednom od glavnih likovnih pravaca koji obeležavaju kraj XX i početak XXI veka u srpskom slikarstvu — poetskom realizmu.
Dominantna tema njegovog opusa jeste portret. Tema stara koliko i sama civilizacija, stara koliko i samo slikarstvo, ali danas skrajnuta i profanizovana, i iz umetničkih voda gotovo istisnuta.
Ono čime Savić vraća portret kao slikarsku disciplinu na zasluženo mesto je njegov majstorski tretman (sa tehničkog aspekta) kombinovan sa dubokom psihološkom analizom.
Za njega ljudsko lice je izvesno središte gde se sastaju vreme, duševno i duhovno stanje, karakter, ponašanje čoveka, njegovo fizičko stanje, bolest i bol, mladost i radost. Njegovi portreti predstavljaju lik između objekta i umetnika, dva lica, jednog naspram drugog i platna između.
Ti likovi čuvaju u sebi individualnost i autor ih suptilnom lirskom notom ostavlja nasamo sa njihovim tajnama i shvatanjima.
Pored portreta (i naravno — autoportreta), pejsaž je druga odrednica njegovog stvaralaštva. Slikarevo oko se često okreće ka svetlu koje ga okružuje i otkriva predmete i predele u njihovoj punoj lepoti.
On ne robuje fazama, već instinktivno slika ono što ga okružuje, te su mu slike povezane u jedinstven opus ne tematski, već prepoznatljivim likovnim tretmanom.
Izlagao je na preko 50 izložbi u Srbiji, kao i u inostranstvu (Mađarska, Grčka, Italija).
Član je Udruženja likovnih umetnika “ESNAF” i ULU “SIRMIUM”.
