Knjiga u Mitrovici postojala je još od vremena kada je Sirmium bio prestonica. Ne postoji očuvan nijedan primerak knjige iz tog doba, al pretpostavlja se da ih je bilo s obzirom na značaj Sirmiuma.
Postojanje knjige kroz srednji vek vezuje se za postojanje manastira. Na ostacima Sirmiuma u XIII razvio se novi grad oko manastira koji je posvećen gradskom patronu i zaštitniku svetom velikomučeniku Dimitriju Solunskom. Upravo u tom manastiru morala je biti prisutna i knjiga kao i razni spisi.
Pretpostavlja se da je zbog trgovačkog i zanatlijskog staleža koji su i osnivali biblioteke i čitaonice, knjiga u Mitrovici već od XVIII veka ušla u svakodnevnu upotrebu njenih stanovnika.
Pretpostavlja se da je prva biblioteka u Mitrovici otvorena oko 1840. godine, dok za otvaranje gradske čitaonice postoje dva podatka – jedan da je otvorena 1866, a drugi da je to bilo 1864. godine.
Organizovanom prodajom knjiga među prvima počeo se baviti Gligorije Vozarović (1790 – 1848), rodom iz Ležimira, zatim braća Ležimirac – Vladimir (1898 – 1975) i Bora rodom iz Beške, kao i Steva Bilić (1895 – 1942).
Prva knjižara u Mitrovici osnovana je 1904. godine bila je to knjižara Stevana Bilića. U knjižari su se isključivo prodavale knjige i ona se nalazila u samom centru grada u blizini Srpskog doma.
Steva Bilić je Iz stare porodične kuće u Šećer sokaku kupio kuću od porodice Dragutinović i uredili je za knjižaru. Bilić je u knjižari radio sve do 1942. godine, da bi ga za vreme zloglasne Tomićeve ekspedicije u Sremu, odvele ustaše kao taoca u Vukovar i 19. avgusta streljale u Dudiku. Brigu o knjižari preuzela je njegova supruga Angelina. Slavko Šmit kao knjižar i komesar, određen je od strane ustaških vlasti da obavlja taj posao.
Nećak Stevana Bilića, Svetozar Pejić koji je radio u knjižari, ostaje do kraja rata u Austriji gde je odveden na prisilan rad.
Posle rata Svetozar se vraća u Mitrovicu i nastavlja sa svojim radom u toj knjižari.
Međutim dolazi do nacionalizacije i država oduzima plac i knjižaru. Od štamparije „Budućnost“ (na početku ulice Kazandžiluk, preko puta kafane „Zlatni jelen“), koja je u svom sastavu imala dve papirnice – „Učenik“ i „Mladost“ i Bilićeve knjižare stvorena je jedna organizacija. Glavni poslovođa u knjižari bio je Svetozar Pejić, za mnoge mlađe Mitrovčane poznat kao čika – Cane.
Pored čika – Cana u tom posleratnom periodu pa sve do 1990. godine u knjižari su radili još i Celner Stevan, Katica Begović, Anica Živković, Katica Kečkeš, Anica Živković, Jozefina Civrić.
