Butunjari ili sakadžije ili jednostavnije vodonoše, raznosili su živu vodu za piće kao i savsku vodu mitrovačkim gradskim ulicama u zelenim buradima a po podne i za pranje veša.
Naime, 1911. godine Mađari su na Železničkoj stanici izbušili prvi arterski bunar. Ubrzo su se pojednici organizovali i od toga napravili posao. Gradske vlasti su butunjare tretirale kao preduzetnike, te su im naplaćivali porez.
Sem propisanog poreza na obrt vodom i činjenje usluga raznosenjem vode, vodonoše su bile u obavezi da jednom nedeljno svoju burad za pijacu vodu podvrgavaju nadzoru i pregledu sanitarne inspekcije u opštini.
Mitrovačke vodonoše koje nisu pale u zaborav istorije a kazivanjem pripovedača njihova imena ostace zapamćena su: Bajić iz Palanke, Beočanin Lazar, Brežnjak Andrija Bandika, Brežnjak Katica, Brežnjak Stevan Istvan, Keleman Ivan, Knebl, Kovačić Mitar i Ana, Lopatić Jovan, Mackanić Ana, Mackanić Ilija, Mackanić Jaša, Hilc, Hodoba Vlada, Vlada iz Čukovca, Uvalić…
Izvor: Mitrovica grad i ljudi u vremenu, Zivko A.Popov.
