Pre 64 godine, 23. avgusta 1958, Televizija Beograd se prvi put obratila svom gledalištu, kroz tročasovni program iz studija na Beogradskom sajmu.
Otvaranje Televizije Beograd najavila je spikerka Radio Beograda Olivera Živković, a potom je Olga Nađ najavila emisije koje će se emitovati u okviru prepodnevnog i poslepodnevnog programa.
„Dobar dan, dragi gledaoci. Televizijski studio Beograd počinje svoj eksperimentalni program. Danas gledate našu prvu emisiju“, ovako se gledaocima 1958. godine obratila Olivera Živković, spikerka Radio Beograda.
Olga Nađ je potom najavila sadržaj programa, a u 20 časova emitovan je prvi „Dnevnik“, čiji je voditelj bio večiti mladić naše televizije Mića Orlović.
Širom Beograda bilo postavljeno 80 televizora
Iz nezavršene zgrade Sajma, prvi Dnevnik počeo je u 20 sati, a emitovan je iz reportažnih kola. Na javnim mestima u Beogradu bilo je postavljeno 80 televizora, budući da su aparat u svojim kućama tada imali retki.
Tog dana je na „zadatku“ bilo oko 150 ljudi, jedna reportažna kola sa tri kamere i četiri filmske kamere od kojih nijedna nije bila tonska.
Građani na namenski za tu svrhu odabranim lokacijama po Beogradu prisustvovali su tom istorijskom događaju.
Za gledanje programa po gradu (na Terazijama, u Knez Mihailovoj, na Kalemegdanu, u Maršala Tita, na Trgu Marksa i Engelsa, Voždovcu, Dušanovcu, Karaburmi…) postavljeni su televizori, kao i u domovima pojedinih saveznih, republičkih i gradskih rukovodilaca.
Pored svakog televizora bio je i jedan tehničar koji je njime rukovao i davao objašnjenja ljubopitljivim gledaocima… Signal za sliku emitovan je iz studija na Sajmu u Beogradu, jedinom objektu u većem delu Evrope tada namenski građenom za televizijsku stanicu.
Familije su sa komšijama i prijateljima sedele te 1958. netremice gledajući u „malu crnu kutiju“, koja je koštala 20 prosečnih plata.
U to vreme Televizija Beograd imala je tročasovni program. Snimci iz sveta stizali su dan kasnije na filmskim trakama, vozom ili avionom.
U prvo vreme program se emitovao uživo, iz studija, ili posredstvom reportažnih kola sa mesta događaja. Televizija Beograd potom nabavlja magnetoskope i tonske filmske kamere, i postepeno se potiskuje isključivo „živa televizija“, a preovlađuju emisije snimljene na traci.
Mnogo toga se tehnički i tehnološki promenilo, ali suština je ostala ista – biti prvi i tačno informisati gledaoce, zabaviti ih i obrazovati.
