Srpska pravoslavna crkva i vernici slave danas Svetog Nikolu. Njegova čuda i vera proslavili su ga još za života, pa su ga prvo narod, a zatim i crkva proglasili za svetitelja. Sveti Nikola je najčešća krsna slava u Srba.
Sveti Nikola bio je sin jedinac znamenitih i bogatih roditelja, iz primorskog grada Patare u maloazijskoj oblasti Likiji.
Pod uticajem strica, posvetio se svešteničkom životu i ubrzo se pročuo svojim neumornim radom, milosrđem i nepokolebljivom verom u Isusa Hrista.
Po smrti roditelja razdelio je svu imovimu siromašnima, starima i nemoćnima. Pomagao je svima, tešio narod, širio veru, pravdu i milosrđe, donosio utehu, mir i dobru volju.
Svoja dobra dela činio je tajno, sakriven od bilo čijeg pogleda. O njegovim milosrdnim delima zapisane su mnoge priče. Smatra se zaštitnikom dece, učenih ljudi, trgovaca, mornara, putnika uopšte.
Umro je na današnji dan 343. godine i sahranjen je u sabornoj crkvi u Miri, gde je njegovo telo počivalo više od šest vekova.
Kada su Turci u jedanaestom veku osvojili Likiju, mošti Svetog Nikole prenete su u Bari u Italiju.
Srpski vladari, Stefan Dečanski, kralj Milutin i drugi, crkvu u kojoj se one nalaze bogato su darivali.
Kod pravoslavnih Srba, Sveti Nikola je najčešća krsna slava. Pada u vreme božićnog posta, pa je i slavska trpeza obavezno posna, čak i u kućama čiji su preci slavili mrsno.
U narodu se veruje da Sveti Nikola noć uoči praznika, jašući na belom konju, obilazi decu koja su bila dobra u toku godine i deli poklone.
I danas mnogi mališani čiste svoje cipele i stavljaju ih u prozore, očekujući dar od sveca.
