Danas je godišnjica brutalnog ubistva Save Šumanovića, jednog od najistaknutijih srpskih i jugoslovenskih slikara 20. vieka.
U Sremskoj Mitrovici, u noći između 29. i 30. avgusta, na prostoru uz staro pravoslavno groblje, mučeničku smrt je našlo oko 150 nedužnih muškaraca, žena i dece iz Šida, među kojima i četrdesetogodišnji slikar Sava Šumanović.
Ustaške vlasti HDH su na tom mestu, tokom Drugog svetskog rata, sistematski i planski ubile više hiljada nedužnih civila, a najviše žrtava bilo je upravo tokom avgusta i septembra te 1942. godine.
Ustaški agenti upali su 28. avgusta u kuću Šumanovića u Šidu, u kojoj su boravili Persida Šumanović i njen sin, slikar. Sava je zamolio ustaške agente da mu dopuste da se okupa, a kad je to učinio, poljubio je majci ruku i otišao. Iza njega je ostala „Beračica“, dva dana ranije dovršeno, i još vlažno, platno. Odveden je u sremskomitrovičku kaznionicu, pretesnu za hiljade Srba koji su ovamo dovođeni iz celog Srema. Odatle su u velikim grupama odvođeni na srpsko pravoslavno groblje i ubijani.
Savina grupa dovedena je na groblje u sumrak 30. avgusta. Zajedno sa drugima, stao je na ivicu već iskopane jame. Zatim su ih streljali ili ubijali maljevima, a potom gurali u velike jame. Na pomešane leševe i još žive ljude bacali su kreč. Svedoci su kasnije pričali da su se u jamama nesmirena tela još dugo pomerala. U takvim mukama završio je i jedan od najvećih srpskih slikara.
Sava Šumanović nema svoj grob. Počiva u jednoj od zajedničkih grobnica među hiljadama sremskih Srba, biranih za streljanje po ugledu među komšijama, po dobrom obrazovanju, po stvaralačkoj vrednosti, po pripadnosti veri.
