U dolini istoimene reke, nedaleko od Prijepolja, nalazi se srpski srednjovekovni manastir Mileševa. Podignut je od strane kralja Vladislava, u drugoj polovini 13. veka, a danas predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.
Manastir je zidan u raškom stilu, a manastirska crkva posvećena je Vaznesenju Gospodnjem. Nedugo nakon izgradnje, Kralj Vladislav 1235. godine, odlučuje da Mileševskoj crkvi doda još jednu pripratu kako bi u njoj sahranio svog strica Svetog Savu. Danas se u manastiru čuva leva ruka Svetog Save, koja je sačuvana nakon što su Turci 1594. godine, spalili mošti svetitelja.
Manastir je poharan od strane Turaka 1459. godine, ali je nedugo nakon toga i obnovljen. Uprkos teškim okolnostima, u Mileševi je crkveni i prosvetni život trajao skoro neprekidno.
Poznato je da je jedna od prvih srpskih štamparija radila u Mileševi, kao i jedna od najstarijih manastirskih škola. Velika obnova manastira dogodila se i u drugoj polovini 16. veka, kada je podignuta i živopisana spoljna priprata.
Freske unutar manastira važe za najbolja evropska ostvarenja 13. veka, dok je najpoznatiji Beli Anđeo – deo kompozicije Mironosice na Hristovom grobu.
Iako nije poznato ko su bili mileševski slikari, činjenica je da su iza sebe ostavili dela neprocenjive i neprolazne vrednosti.
