Panonsko more na severu Srbije, odiše takvom smirenošću i optimizmom da će vam zasigurno izmamiti osmeh na lice.
Iako je nekad, jako davno, Panonsko more bilo pravo i moćno more, danas je ono more žita na plodnoj ravnici.
Panonska nizija dobila je naziv po provinciji starih Rimljana – Panoniji. Ona je danas jedna od žila kucavica Evrope, njeno raskršće koje sa severa vodi ka jugu i jedna od njenih najvećih žitnica.
Nizija sa nalazi u srednjem toku Dunava, koju ova moćna reka deli na severoistočnu i jugozapadnu polovinu. U Panonskoj niziji nalazi se severna srpska pokrajina – Vojvodina. Zbog svog plodnog tla, ovde se od davnina uzgajaju žitarice.
Sa dna Panonskog basena se izdižu takozvane ostrvske planine, Fruška gora i Vršačke planine. One su zaostali delovi (ostrva) Panonskog kopna nakon njegovog spuštanja.
Još jedna specifičnos plodnog Panonskog mora su i čuveni salaši. Salaš kao usamljeni objekat u beskrajnom prostoru panonske ravnice već sam po sebi budi u čoveku idiličnu i romantičnu predstavu o životu na ovim prostorima. Salaš oslikava nekadašnji paorski način života na ovim prostorima, kada se rad obavljao van sela, daleko, na njivi.
