Krajem aprila završeni su radovi na uređenju konstrukcije mosta Maovac Boška u Moroviću, da bi sada nakon više decenija čekanja most dobio i adekvatno osvetljenje.
Zahvaljujući novom osvetljenju, zasijala je i morovićka tvrđava, istorijska znamenitost sremske Venecije, kako mnogi nazivajuje malo mesto Morović smešteno u zagrljaju Bosuta i Studve.
O tvrđavi bana Jovana Morovića
Ovo značajno sremsko utvrđenje nalazi se na ušću rečice Studve u reku Bosut, prvi put se u istorijskim izvorima pominje 1332. godine kao utvrđenje mačvanskog bana Jovan Morovićkog (čuvena porodica Maroti). Nakon izumiranja porodice Maroti dobija ga, 1484. godine, Jovan (Janoš, Ivaniš) Korvin vanbračni sin ugarskog kralja Matije. U periodu XVI veka često menja vlasnike, čak je jedno kraće vreme u njemu kao kastelan boravio Stefan Štiljanović. Osmanlije su uspele da osvoje Morović tek 1528/9. godine.
Prema zapisima nekoliko putopisaca sa početka XVII veka Turci redovno održavaju utvrdu i drže posadu u njoj zbog česte pojave razbojnika u okolini. Ulaskom Morovića u Habzburšku carevinu 1699. godine i pomeranjem granice još južnije (Požarevački mir 1718.) on gubi vojni i strateški značaj i polako počinje da propada.
Grad se nalazi na stateški važnom mestu a položaj, okružen rekom sa tri strane i veštačkim kanalom spreda, čini ga vrlo pogodnim za odbranu. Osnova očuvanog utvrđenja je trapezasta i građena je od opeka.
Bedemski zidovi debljine od oko 2 m mestimično su pojačani spoljnim pilastrima. Izvan utvrđenja se nalazi crkva posvećena Sv. Mariji, oko koje se nalazi kasnosrednjovekovno groblje. Na lokalitetu do sada nisu vršena arheološka istraživanja.
