Tačno na današnji dan 1991. godine, fudbaleri Crvene zvezde postali su prvaci, pošto su u finalu Kupa evropskih šampiona u Bariju bili uspešniji od Olimpika iz Marselja, u penal seriji. Poslednji detalj, pre velikog slavlja, bio je penal Darka Pančeva.
Ali je ovom trenutku za istoriju na stadionu „Sveti Nikola“ prethodilo mnogo toga. Ekipa je stvarana postepeno, sve je trajalo nekoliko sezona, a projektom su rukovodili (generalni sekretar) Vladimir Cvetković i (tehnički direktor) Dragan Džajić. Predsednik Skupštine je tada bio sadašnji prvi čovek klub iz Ljutice Bogdana Svetozar Mijailović.
Od 1986. godine (pa nadalje) dovođeni su: Bora Cvetković, Milivoje Bračun, Refik Šabanadžović, Duško Radinović, Ilija Najdoski, Dragan Stojković Piksi, Dragiša Binić, Robert Prosinečki, Goran Vasilijević, Dejan Savićević, Dragan Kanatlarovski, Darko Pančev, Siniša Mihajlović, Miodrag Belodedić…
Doveden je i Vladimir Jugović, koji je jedno vreme bio na kaljenju u Radu, ali ga je onda Ljupko Petrović vratio u Ljutice Bogdana. Nešto ranije, sličan slučaj je bio i sa Slobodanom Marovićem. Doveden je u Omladinsku školu, a zatim poslat na kaljenje u Osijek, da bi se vratio 1986.
Kada je reč o trenerima, u tih nekoliko godina radili su Gojko Zec, Velibor Vasović, Branko Stanković, Dragoslav Šekularac, Petrović i Vladica Popović.
Paralelno sa formiranjem tima, Zvezda je imala i dobru „školu“, kako u tadašnjoj jugoslovenskoj ligi, tako i na evropskoj sceni. U sezoni 1988/89. crveno-beli nisu uspeli da prođu u četvrtfinale tadašnjeg Kupa evropskih šampiona u dvomeču, tačnije tromeču sa Milanom. Na „San Siru“ je bilo 1:1 (gol Stojkovića), a onda je usledio revanš u Beogradu.
Na „Marakani“ je bilo oko 90.000 ljudi, a gol za 1:0 dao je Dejan Savićević. Međutim, zbog guste magle meč je prekinut. Koliko je magla bila gusta, svedoči i podatak da je na semaforu prvo pisalo da je gol dao Žarko Đurović. Toliko se ništa nije videlo, pa je sudija Diter Pauli prekinuo meč.
Zatim je sutradan odigran još jedan, u kojem je posle 90 minuta bilo 1:1 (Van Basten 35 – Stojković 39). Gledalaca je bilo još više – oko 100.000, jer je ulaz bio besplatan. Posle penala uspešniji su bili „rosoneri“, koji su kasnije postali i prvaci Evrope. Iste sezone, šampionska trka u Jugoslaviji pripala je Vojvodini, pa se Zvezda (koja je imala tri boda manje) naredne takmičila u Kupu UEFA.
Te sezone je Keln stao na put ekipi koju je predvodio Dragoslav Šekularac. Pre toga u prva dva kola Zvezda je izbacila Galatasaraj posle 1:1 (Mrkela) i 2:0 (Lukić, Pančev), kao i Žalgirs posle 4:1 (Savićević, Kanatlarovski, Pančev i Drizić).
A onda je došlo kobno treće kolo i okršaj sa Kelnom. U Beogradu je bilo više nego dobro, pošto se na revanš osmine finala putovalo sa 2:0, zahvaljujući golovima Savićevića. Za Zvezdu je tada debitovao golman Zvonko Milojević, jer su Stevan Stojanović i Milić Jovanović bili povređeni. Nemci, za koje su igrali tadašnji reprezentativci, kao što su Ilgner, Hesler, Litbarski, dobili su sa 3:0, uz jedan gol Ordenevica, takođe člana nacionalnog tima. Ispostavilo se da prednost sa „Marakane“ ipak nije bila dovoljna. Keln je zatim stigao i do polufinala, u kojem ga je eliminisao Juventus, kasniji osvajač.
Ako je za utehu, na kraju te sezone u nacionalnom šampionatu Zvezda je vratila titulu sa čak 11 bodova više od zagrebačkog Dinama. Tako da je ponovo izboren plasman u elitno UEFA takmičenje.
U sezonu 1990/91. Zvezda je ušla sa novim trenerom Ljupkom Petrovićem, koji je osvojio pomenutu titulu sa Vojvodinom, ali i bez Piksija Stojkovića, koji je potpisao za Olimpik. Kao prvak, počela je takmičenje u okviru KEŠ-a.
Počelo je duelima sa ne toliko atraktivnim protivnikom, Grashopersom. U Beogradu je bilo 1:1, a crveno-beli su bili ti koji su jurili rezultat. U revanšu u Švajcarskoj bilo je mnogo bolje, jer je rezultat bio 4:1. Zatim je eliminisan Glazgov Rendžers (posle 3:0 i 1:1), a onda i Dinamo Drezden.
U polufinalu, usledili su legendarni dueli sa Bajernom. U Minhenu je bilo 2:1 za Zvezdu, a u Beogradu 2:2. Sve to je bilo dovoljno za finale sa Olimpikom.
Posle 0:0 za 120 minuta, usledili su i penali. I svi su pogodili, od Prosinečkog, preko Binića, Mihajlovića i Belodedića, pa sve do Pančeva koji je doneo pehar, najveći u istoriji srpskog klupskog fudbala.
Naravno, red je i da se spomene ta generacija, koju je sa klupe predvodio Petrović. Posle Rajka Mitića, Dragoslava Šekularca, Dragana Džajića, Vladimira Petrovića Pižona i Dragana Stojkovića, ova ekipa dobila je status (šeste) Zvezdine zvezde.
To su: Stevan Stojanović, Duško Radinović, Slobodan Marović, Vladimir Jugović, Refik Šabanadžović, Miodrag Belodedić, Ilija Najdoski, Robert Prosinečki, Dejan Savićević, Siniša Mihajlović, Darko Pančev, Dragiša Binić, Vlada Stošić, Goran Vasilijević, Ivica Momčilović, Željko Kaluđerović, Milić Jovanović, Goran Jurić, Rade Tošić, Vladan Lukić i Ljubiša Milojević.
Na samom terenu stadiona u Bariju, te večeri su bili: Stojanović, Jugović, Marović, Šabanadžović, Belodedić, Najdoski, Prosinečki, Mihajlović, Savićević i Pančev. U 85. minutu Savićević je ustupio mesto Stošiću.
Stručni štab činili su Petrović, kao i pomoćnici Zoran Antonijević, Jovan Aćimović, Ratomir Dujković i Predrag Stanojević, doktor Branko Nešović i fizioterapeut Miša Bukumirović.
Posle uspeha u Bariju, došlo je do osipanja ekipe, pa su tako otišli Prosinečki, Stojanović, Marović, Šabanadžović i Binić, a klupu je napustio i Petrović, koga je nasledio iskusni Vladica Popović. Ova ekipa je odigrala još dva međunarodna meča za trofeje. U prvom, u UEFA Superkupu bilo je 1:0 za Mančester junajted, a krajem godine u Tokiju pobeđen je Kolo Kolo iz Čilea, sa 3:0. Time je samo potvrđen uspeh iz Barija, uz dva gola Jugovića i jedan Pančeva.
Naredna sezona bila je po svemu posebna za Zvezdu. Počelo je i takmičenje po grupama, što je i postavilo temelje današnje Lige šampiona. Zbog rata u Jugoslaviji Zvezda je mečeve igrala u inostranstvu, Mađarskoj i Bugarskoj. U prva dva kola eliminisali su Portdaun sa ukupnih 8:0, odnosno Apolon iz Limasola sa 5:1.
Zatim su u grupi A zauzeli drugo mesto (po tri pobede i poraza), iza Sampdorije, a ispred Anderlehta i Panatinaikosa.
Kao prvoplasirani timovi iz dve grupe u finale su se plasirale Sampdorija i Barselona, koja je posle produžetaka postala novi prvak Evrope.
Nakon toga usledile su sankcije, koje su značile i zabranu takmičenja na međunarodnom nivou za timove iz naše zemlje, a tek od sezone 1997/98. one su ukinute.
