Njegovo poreklo nije moguće tačno odrediti. U Tefteru priložnika za gradnju hrama Sv. Nikolaja u Šidu iz 1772. godine pominje se „Ešić Bugarin“ sa prilogom od 100 forinti, dok u protokolu krštenih 1762. godine piše „Slavuj Grk“ gde ovo „Grk“ svakako označava Cincara. Kako su seobe iz bugarskih krajeva bile, ako ne potpuno nepoznate, onda svakako neznatne, tako su seobe cincarskog stanovništva na sever bile veoma brojne. Poznato je da se relativno velik broj Cincara, počevši od kraja 17. veka i naročito tokom 18. veka, doselio u Srem i uopšte na prostor Habsburške monarhije, gde su se stopili sa srpskim pravoslavnim stanovništvom. Cincari su bili poznati kao veliki i uspešni trgovci koji su veoma brzo postali imućniji sloj stanovništva. Tako se i Ješić javlja kao najveći dobrotvor prilikom gradnje šidske crkve. Ješić je zabeležen na spisku oporezovanih zanatlija i trgovaca u Šidu 1763. g. sa porezom od 5 f. Zabeležen je i među dužnicima poreza Šidskom vlastelinstvu 16. juna 1784. g. sa dugom od 20 f. itd.
Na osnovu spiska osoba koje su kumovale porodici Ješić može se zaključiti da su bili cenjeni u široj okolini. Kao kumovi ovoj porodici javljaju se šidski plemeniti Mikovići, neštinski plemeniti Stoičevići, vukovarski protoprezviter Ignjatije Mihailović, i šidski gospodin Kiril Mihailović itd.
Slavuj je sa suprugom Anom († 1791), prema dostupnim podacima, imao četiri sina Filipa, Dimitrija, Andreja i Jovana, i ćerku Dionisiju. Sva četiri Slavujeva sina dobijaju po očevom imenu prezime „Slavuj(ev)“ i to prezime zadržavaju i njihovi potomci tokom 19. veka, a tek ponekad se javlja i staro prezime Ješić.
Slavuj Ješić je preminuo 1801. godine. Nadživeo je svog najstarijeg sina Filipa koji je preminuo 1780. godine, a koji je sahranjen sa desne strane crkve Sv. Nikolaja u Šidu. Ovaj podatak možda ukazuje da je i Slavuj sahranjen u porti.
Praunuci Slavuja Ješića su Mitropolit srpski i arhiepiskop beogradski Petar Jovanović (1833-1859), veliki sudija Branko Jovanović, Andrej Slavuj vlasnik prve šabačke štamparije itd. A Antonije Slavuj, Slavujev unuk, bio je opštinski lekar u Šidu, lekar i upravnik u Kragujevačkoj i Beogradskoj vojnoj bolnici, Radujevačkom, Račanskom i Aleksinačkom karantinu.
Autor: Radovan Sremac
