Privina Glava, svetinja zanimljivog naziva, ali i istorije, smeštena je najzapadnije od svih 16 Fruškogorskih manastira, pored istoimenog sela, u blizini Šida. Posvećena je Saboru Svetih Arhanđela.
Prema predanju, manastir je podignut tokom 12. veka od strane vlastelina po imenu Priba (Priva), koji je živeo na tom području. Veruje se da je bio pustinjak, pa je tako odvojen od sveta, odlučio da podigne crkvu i kelije na prostoru današnjeg manastirskog groblja, za isposnike koji su mu se pridružili.
Međutim, postoji još jedno predanje, sasvim drugačije od ovog. Prema njemu, manastir Privina Glava, zabeležen je na samom početku 18. veka, od strane jednog opata po imenu Bonini.
Stariji ljudi iz ovog mesta pričaju da su čuli da je despot Srbije Vuk Branković dao ne malu sumu za gradnju ove crkve i manastira. Trebalo je da bude glavni u Sremu, kojim je tada Branković vladao, budući da je bio pravoslavni i on, i njegovi prethodnici, i naslednici…
Ipak, nije sve išlo po planu, pa se dogodilo da je srpski despot pokraden, odnosno da su graditelji svetinje pobegli sa novcem koji im je dao. Ubrzo su ih presreli lopovi i ubili.
Pomenuto predanje veli da se to dogodilo baš na mestu na kome se danas nalaze selo i manastir Privina Glava, te da otuda i potiče njihov naziv, budući da su im tu prebijene glave, piše Eparhija sremska.
U turskim dokumentima iz 1566-67. godine, nalaze se pisani podaci koji navode da je u okviru manastira bila i drvena crkva. Osim toga, manastir Privina glava spominje se u 17. veku, povodom obnove stare rukopisne knjige “Minhenski psaltir”, za koju se veruje da je pripadala Đurđu Brankoviću, koju je kasnije neko poklonio manastiru. Veruje se da je Patrijarh Pajsije uzeo taj psaltir, popravio ga i prepovezao i vratio manastiru sa svojeručnim zapisom.
Manastir Svetih Arhangela Mihaila i Gavrila ima trikonhalnu osnovu sa kupolom na slobodnim stupcima. Sredinom 18. veka izgrađena je priprata nad temeljima starije crkve, u stilu koji se koristio na crkvi manastira Hopovo. Nakon nekog vremena, na njenu fasadu je dozidan barokni zvonik. Za oslikvanaje ikonostasa, ikona na stubovima pred oltarom i ikona na prestolima, kao i zidne crkve zaslužan je Kuzman Kolarić.
Ovaj ženski manastir danas pripada Eparhiji sremskoj Srpske pravoslavne crkve i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.
